Een ontbijtje voor ons alleen in het hotel, en daarna zijn we de Limburgse dreven ingegaan om eens heerlijk een lange wandeling te maken. In eerste instantie was dat het Krijtlandpad, dat direct bij Eijsden loopt, maar dat ging op zeker moment over in het Pelgrimspad en dat hebben we genomen.
Het is heerlijk om in Limburg te lopen, zeker op zo'n dag met een heerlijk zonnetje, niet te koud, en droog na een paar dagen nattigheid. Op sommige stukken moesten we ons een weg zoeken tussen de watergeulen door, maar het overgrote deel van de wandeling was prachtig en droog genoeg. Tussen de bossen van Mesch liepen we, over heuvels en langs diepe geulen.
Ook kwamen we de Henkeput tegen, een merkwaardig ding waar een gat in de grond naar een ondiepe grot of kuil leidt. Het heeft geen relatie met een vroeger volk, maar ook lijkt het niet modern te zijn. Er wordt nog onderzoek aan verricht. Voorlopig is het afgeschut, want als je daarin valt, ben je nog niet jarig.
Na drie uur lopen kwamen we uit het bos, in Gronsveld, vlak bij een bakkertje. Daar namen we een broodje en liepen nog een uur door, tot Cadier en Keer. Daar stopte onze bus naar Maastricht. Met de trein zijn we vervolgens in alle rust terug gekacheld naar ons dorp.
Ik had zelfs geen zin meer in lezen.
Na een broodnodige douche kwam Douwe 's avonds vertellen hoe zijn nieuwe werk hem bevalt.
Het is heerlijk om in Limburg te lopen, zeker op zo'n dag met een heerlijk zonnetje, niet te koud, en droog na een paar dagen nattigheid. Op sommige stukken moesten we ons een weg zoeken tussen de watergeulen door, maar het overgrote deel van de wandeling was prachtig en droog genoeg. Tussen de bossen van Mesch liepen we, over heuvels en langs diepe geulen.
Ook kwamen we de Henkeput tegen, een merkwaardig ding waar een gat in de grond naar een ondiepe grot of kuil leidt. Het heeft geen relatie met een vroeger volk, maar ook lijkt het niet modern te zijn. Er wordt nog onderzoek aan verricht. Voorlopig is het afgeschut, want als je daarin valt, ben je nog niet jarig.
Na drie uur lopen kwamen we uit het bos, in Gronsveld, vlak bij een bakkertje. Daar namen we een broodje en liepen nog een uur door, tot Cadier en Keer. Daar stopte onze bus naar Maastricht. Met de trein zijn we vervolgens in alle rust terug gekacheld naar ons dorp.
Ik had zelfs geen zin meer in lezen.
Na een broodnodige douche kwam Douwe 's avonds vertellen hoe zijn nieuwe werk hem bevalt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten