Wat was namelijk het geval? Ik had kaartjes geregeld voor de voorstelling van de opera van Leonard Bernstein A Quiet Place. Jantine ging lekker mee! Ik had geen idee of ze tijd had, maar dat had ze en ze vond het een goed idee. Er waren nog kaartjes dus zaten we om 14.00 uur in een behoorlijk vol Theater aan het Vrijthof.
De muziek was typisch Bernstein, een beetje chaotisch, soms met jazzy stukken er tussen. Het libretto maakte je een beetje droevig; kunnen mensen zó verkeerd met elkaar communiceren? Twee mensen en hun twee kinderen die elkaar jarenlang vrij ongelukkig maken. Door vaste patronen aan te houden? door verwachtingen niet bij te stellen? door de eigenheid van de ander niet te respecteren? Het leek wel een licht autobiografisch stuk, ik kreeg medelijden met Bernstein. Maar Michael W., één van de rijzende operastemmen, en een vriend van mij, zong en acteerde weer fantastisch. Hij speelde de rol van de getroubleerde zoon. De sopraan die zijn zus speelde, zong ook geweldig. Heel hoog, heel helder en zuiver. Hoe dan ook, was de hele cast goed.
Daarna moesten we toch echt afscheid nemen. Niet te geloven dat dit pas de tweede keer is dat ik Jantine heb ontmoet (Eef al wat vaker), het lijkt allemaal zo vanzelf te gaan. In Eijsden reisde zij door naar Luik, wij tweetjes sloegen af naar ons volgende hotel daar, Hotel Hestia. Dat bleek een super gezellig plekje te zijn waar we ook weer lekker konden eten. We gingen voldaan ons nest in.
De muziek was typisch Bernstein, een beetje chaotisch, soms met jazzy stukken er tussen. Het libretto maakte je een beetje droevig; kunnen mensen zó verkeerd met elkaar communiceren? Twee mensen en hun twee kinderen die elkaar jarenlang vrij ongelukkig maken. Door vaste patronen aan te houden? door verwachtingen niet bij te stellen? door de eigenheid van de ander niet te respecteren? Het leek wel een licht autobiografisch stuk, ik kreeg medelijden met Bernstein. Maar Michael W., één van de rijzende operastemmen, en een vriend van mij, zong en acteerde weer fantastisch. Hij speelde de rol van de getroubleerde zoon. De sopraan die zijn zus speelde, zong ook geweldig. Heel hoog, heel helder en zuiver. Hoe dan ook, was de hele cast goed.
Daarna moesten we toch echt afscheid nemen. Niet te geloven dat dit pas de tweede keer is dat ik Jantine heb ontmoet (Eef al wat vaker), het lijkt allemaal zo vanzelf te gaan. In Eijsden reisde zij door naar Luik, wij tweetjes sloegen af naar ons volgende hotel daar, Hotel Hestia. Dat bleek een super gezellig plekje te zijn waar we ook weer lekker konden eten. We gingen voldaan ons nest in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten