Onder de rook van Den Bosch ligt Oss. Onder de rook van Oss ligt Uden. En onder de rook van Uden ligt Vorstenbosch, tot een jaar geleden had ik er nog nooit van gehoord. Maar nu is het de woonplaats gebleken van een lieve nieuwe dochter, en twee kleindochters. Vandaag gingen we er weer eens langs, al is het echt een mijl op zeven.
We hadden Mariska en de kleintjes al weer een paar weken niet gezien en de DVD over het leven van Eef moest worden afgeleverd. Mariska gaat daar over waken, als wij er beiden niet meer zijn. Het leek ook een goed idee om eens met ons allen naar de beelden te kijken. Daar kwam alleen niet veel van. Het is met een huishouden met twee kleintjes altijd een janboel, met veel lawaai. En hoewel dat nu toch nog meeviel, is het niet de goede omstandigheid om een emotioneel filmpje te bekijken. Niettemin, het is afgeleverd en de essentie is overgekomen. Intussen liepen de twee kleinen rond, kropen bij me op schoot, speelden met hun plastic tentjes, en waren lief en vrolijk. Eef en Mariska babbelden gezellig, we kregen lekker eten voorgeschoteld kortom, het was een familiedagje zoals we dat niet vaak laten gebeuren. Heel leuk allemaal. Toch kwam er een eind aan en reisden wij door naar Den Bosch, waar we bij Tante Wonnie, het Surinaamse eethuis, opnieuw heerlijk gingen eten, net als na het optreden van tenor Peter Gijsbertsen enkele weken geleden. Zo kom je nooit in Den Bosch, zo zit je er dagen achter elkaar, meerdere weken.
We hadden Mariska en de kleintjes al weer een paar weken niet gezien en de DVD over het leven van Eef moest worden afgeleverd. Mariska gaat daar over waken, als wij er beiden niet meer zijn. Het leek ook een goed idee om eens met ons allen naar de beelden te kijken. Daar kwam alleen niet veel van. Het is met een huishouden met twee kleintjes altijd een janboel, met veel lawaai. En hoewel dat nu toch nog meeviel, is het niet de goede omstandigheid om een emotioneel filmpje te bekijken. Niettemin, het is afgeleverd en de essentie is overgekomen. Intussen liepen de twee kleinen rond, kropen bij me op schoot, speelden met hun plastic tentjes, en waren lief en vrolijk. Eef en Mariska babbelden gezellig, we kregen lekker eten voorgeschoteld kortom, het was een familiedagje zoals we dat niet vaak laten gebeuren. Heel leuk allemaal. Toch kwam er een eind aan en reisden wij door naar Den Bosch, waar we bij Tante Wonnie, het Surinaamse eethuis, opnieuw heerlijk gingen eten, net als na het optreden van tenor Peter Gijsbertsen enkele weken geleden. Zo kom je nooit in Den Bosch, zo zit je er dagen achter elkaar, meerdere weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten