Het lijkt onvermijdelijk, novembermaand Den Boschmaand. De hoeveelste keer is het nu dat ik daar al was? November Music, doorreis en nu weer museumbezoek. Eef had mij attent gemaakt op de tentoonstelling over Jan Sluijters, en vandaag gingen we daarheen. Het Noordbrabants Museum had een heel arsenaal van zijn schilderijen hangen. Wat me frappeerde was, dat zijn stijlen zo wisselden. Er hing bijvoorbeeld het stuk waarmee hij de Prix de Rome had gewonnen: een bijbels tafereel met de profeet Elia, heel figuratief, met mooi licht en donker; geschilderd op zijn 22e, bedenk het eens.
Hij kreeg de prijs, maar de jury vond wel dat zijn toets te grof was en dat zijn kleuren te uitbundig waren, teveel rood in de jurk van de vrouw met het kind. Inderdaad deed me dit werk aan Rembrandt denken, vast ook veel te grof van toets in de ogen van die jury.
Maar niet veel later, toen hij zijn studiebeurs gebruikte zat, was hij getuige van la gaye Paris waar de beentjes omhoog gaan. Ook zijn verfkwast ging toen veel losser, het leek wel Renoir of Toulouse Lautrec. Hij bleef in verschillende stijlen schilderen en tekenen, soms figuratief en soms juist gestileerd. Een mooie tentoonstelling.
Op de terugweg mocht ik van mezelf een echte Bossche Bol van Jan de Groot en zie: er pasten er twee in het zakje. Die tweede staat nu in mijn koelkast zijn lot af te wachten. De eerste ging er in de trein al in.
Hij kreeg de prijs, maar de jury vond wel dat zijn toets te grof was en dat zijn kleuren te uitbundig waren, teveel rood in de jurk van de vrouw met het kind. Inderdaad deed me dit werk aan Rembrandt denken, vast ook veel te grof van toets in de ogen van die jury.
Maar niet veel later, toen hij zijn studiebeurs gebruikte zat, was hij getuige van la gaye Paris waar de beentjes omhoog gaan. Ook zijn verfkwast ging toen veel losser, het leek wel Renoir of Toulouse Lautrec. Hij bleef in verschillende stijlen schilderen en tekenen, soms figuratief en soms juist gestileerd. Een mooie tentoonstelling.
Op de terugweg mocht ik van mezelf een echte Bossche Bol van Jan de Groot en zie: er pasten er twee in het zakje. Die tweede staat nu in mijn koelkast zijn lot af te wachten. De eerste ging er in de trein al in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten