Hoorn is een belangrijke handelsstad geweest, met zijn prachtige uitvalswegen naar zee. Er is daar goed verdiend, en dat is ook te zien aan de huizen die er zijn gebouwd. Vandaag was het open dag van de Vereniging Hendrick de Keyser, die zich erop toelegt om dit cultureel gebouwenerfgoed te bewaren en te onderhouden.
Daarom kwamen wij te staan in Huis Bonk, het handelshuis van de gelijknamige koopman, uit 1624, het oudst bewaarde huis in de stal van de Vereniging, en werkelijk prachtig bewaard. Het was natuurlijk van allerlei eigenaren geweest, maar het is overgedragen en de motten en kevers zijn uit de balken verwijderd, panelen verbeterd, isolatie aangebracht enzovoort. Het resultaat is adembenemend mooi. Een hoge entree gaf ruimte voor voorraden. Achter was een woonkamer met bedstee, haard en tafel. Boven was nog een grote slaapkamer, en verder was daar aan de voorkant, dus boven de voorraden, een comptoir - dat noemen wij tegenwoordig een kantoor. Daar zat koopman Bonk te rekenen en te tellen, bovenop zijn geld, want de uitdrukking 'op je geld zitten' komt van de stoelen die kooplieden hadden waar onder de zetel een geldkist was ingebouwd.
Vanuit zijn comptoir, dat was gepimpt met valse panelen om het rijker te laten lijken, keek hij vol uit over de haven waar zijn schepen lagen. Aan de muur hingen de laadbrieven. Je kon hem gewoon zien zitten daar.
Er waren nog meer panden, enkele ervan hebben we bezichtigd en bij één ervan kwamen we zowaar oude kennis Piet tegen, die we op de cruise over de Donau hadden leren kennen. Daarna was het welletjes en konden we nog net voor vieren inchecken.
Daarom kwamen wij te staan in Huis Bonk, het handelshuis van de gelijknamige koopman, uit 1624, het oudst bewaarde huis in de stal van de Vereniging, en werkelijk prachtig bewaard. Het was natuurlijk van allerlei eigenaren geweest, maar het is overgedragen en de motten en kevers zijn uit de balken verwijderd, panelen verbeterd, isolatie aangebracht enzovoort. Het resultaat is adembenemend mooi. Een hoge entree gaf ruimte voor voorraden. Achter was een woonkamer met bedstee, haard en tafel. Boven was nog een grote slaapkamer, en verder was daar aan de voorkant, dus boven de voorraden, een comptoir - dat noemen wij tegenwoordig een kantoor. Daar zat koopman Bonk te rekenen en te tellen, bovenop zijn geld, want de uitdrukking 'op je geld zitten' komt van de stoelen die kooplieden hadden waar onder de zetel een geldkist was ingebouwd.
Vanuit zijn comptoir, dat was gepimpt met valse panelen om het rijker te laten lijken, keek hij vol uit over de haven waar zijn schepen lagen. Aan de muur hingen de laadbrieven. Je kon hem gewoon zien zitten daar.
Er waren nog meer panden, enkele ervan hebben we bezichtigd en bij één ervan kwamen we zowaar oude kennis Piet tegen, die we op de cruise over de Donau hadden leren kennen. Daarna was het welletjes en konden we nog net voor vieren inchecken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten