Op dinsdag is het altijd eerst flink inspannen bij de fitness les, en meestal komt daarna een rondje Amsterdam voor de lunchconcerten van de opera. Maar vandaag had ik andere plannen. Ten eerste moest ik de Kosmotronics van Harry Arling nog bekijken, in de Pulchri studio te Den Haag. Ten tweede was er een koper van een boek uit mijn stalletje, ook in Den Haag. Dus de twee taken werden gecombineerd en ik toog naar station Moerwijk, een eersteling, ik had zelfs nog nooit van het station gehoord.
Onder een helderblauwe hemel liep ik het stuk naar de brievenbus van de koper en gelukkig, het boek in verpakking gleed door de opening. Daarna kon ik naar het station terug en zocht de Lange Voorhout op. De Kosmotronics zijn grappig, er zit veel werk en liefde in, of het kunst is kan ik niet zo beamen maar het gaat naar Japan, en het stripachtige karakter van het werk zal daar zeker aanslaan. Er hingen en stonden ook stukken van anderen, maar echt er uit springen, nee, dat deed er niet één.
Wat er uit sprong, was wat er hangt bij het Mauritshuis, waar ik mijn weg vervolgde. Een Rembrandt met een diep paarse mantel en een hoed met een veer vond ik geweldig, enkele winterlandschappen, portretten door o.a. Holbein, een gezicht op Dordrecht van Albert Cuyp en natuurlijk het meisje met de parel. Toen liep het al tegen vieren en ging ik naar huis.
Daar werd ik opgeëpt door Eef, die wat wilde vertellen. Daar heb ik weer een gezellige avond doorgebracht.
Onder een helderblauwe hemel liep ik het stuk naar de brievenbus van de koper en gelukkig, het boek in verpakking gleed door de opening. Daarna kon ik naar het station terug en zocht de Lange Voorhout op. De Kosmotronics zijn grappig, er zit veel werk en liefde in, of het kunst is kan ik niet zo beamen maar het gaat naar Japan, en het stripachtige karakter van het werk zal daar zeker aanslaan. Er hingen en stonden ook stukken van anderen, maar echt er uit springen, nee, dat deed er niet één.
Wat er uit sprong, was wat er hangt bij het Mauritshuis, waar ik mijn weg vervolgde. Een Rembrandt met een diep paarse mantel en een hoed met een veer vond ik geweldig, enkele winterlandschappen, portretten door o.a. Holbein, een gezicht op Dordrecht van Albert Cuyp en natuurlijk het meisje met de parel. Toen liep het al tegen vieren en ging ik naar huis.
Daar werd ik opgeëpt door Eef, die wat wilde vertellen. Daar heb ik weer een gezellige avond doorgebracht.
Daar in de buurt heb ik als jong kind gewoond in den Haag
BeantwoordenVerwijderen